در تعابیر فقهاء، معیاری برای حلیّت گوشت آبزیان بیان شده است. آنها فرموده‌اند: آنچه از روایات بدست می‌آید این است که گوشت حیوانات دریایی خورده نمی‌شود؛ یعنی خوردن آن حرام است،[1] مگر آن نوع از ماهی که پولک (فلس) داشته باشد[2] و خرچنگ از چنین ویژگی برخوردار نیست.
علاوه بر این‌که؛ برای حرمت گوشت خرچنگ، دلیل خاصّی هم در روایات وجود دارد. امام موسی بن جعفر; می‌فرمایند: «خوردن جرّی (نوعی ماهی) و لاک‌پشت و خرچنگ حرام است».[3]
بنابراین خوردن خرچنگ از نظر اسلام حرام است.[4]
[1] - به عبارت دیگر اصل اولی در حرمت و حلیت گوشت‌های حیوانات دریایی بر حرمت است.
[2]- امام خمینی، توضیح المسائل (المحشى)، ج 2، ص 595، (فاضل): مسأله 2753؛ مرعشی، منهاج المؤمنین، ج 2، ص 188: «لا یؤکل من حیوان البحر الا سمک له فلس و.»؛ خوئی، منهاج الصالحین، ج 2، ص 344؛ الفقه على المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت، ج 2، ص 20، مبحث ما یمنع أکله و ما یباح أو ما یحل، و ما لا یحل.، ص 13.
[3] - وسائل الشیعة، ج 24، ص 147.
[4] - نک: بهجت، جامع المسائل، ج 4، ص 385؛ تبریزی، صراط النجاة،ج 5، ص 407.
درباره این سایت