در کتاب اصول تشیع آمده است:
«روح تقیه عبارت است از مراعات قانون اهم و مهم که علمای اصول بیان فرموده اند. یعنی حکم مهم اسلام را فدای حکم مهمتر قرار دادن، البته در موردی که رعایت و عمل کردن هر دو با هم از عهده و توانائی مکلّف بیرون باشد.»[1]
[1] - اصول تشیع، انصار زنجانی، ص 125
درباره این سایت