مرحوم شیخ بهائی مراتب چهارگانه حمد را بدین شرح از این سوره استفاده کرده است:[1]
الف) حمد محبّانه و عاشقانه: که حمد ذات و ناظر به شایستگی ذات حق برای تحمید است. برای چنین حمدی تعبیر «الحمدلله» کافی است.
ب) حمد شاکرانه: در این مرتبه، حامدْ خدای سبحان را در برابر ربوبیّت مطلق و احسانش حمد و شکر میکند و تعبیر «ربّ العالمین» ناظر به آن است.
ج) حمد تاجرانه: که تحمیدی از سر رجاء، طمع و شوق ثواب است و «الرحمن الرحیم» بدان اشارت دارد.
د) حمد بردگانه: که حمد خداوند متعال بر اثر خوف از عذاب اوست و با آیه کریمه «مالک یوم الدین» ادا میشود.[2]
درباره این سایت