گرچه طلب و مسئلت عبد سالک از خدای سبحان به صورت صریح تنها در آیه کریمه «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ»[1] آمده است، اما باید دانست تحمید و تمجید عبد در آغاز سوره نیز تحمیدی بی طلب و تمجیدی بی طمع نیست، بلکه «ستایش سابق» زمینه «خواهش لاحق» است و گویا همه آیات این سوره مبارکه، در پی آموزش «ادب مسئلت» از خدای سبحان و طلب از ساحت آن بی نیاز مطلق است.[2]
درباره این سایت